مقایسه روش الکتروفورز موئینه ای با آشکارساز جذبی با روش کروماتوگرافی مایع با عملکرد بالا برای اندازه گیری مقدار هیستامین در محیط کشت میکروبی

هیستامین یکی از شاخص­های مهم فساد باکتریایی در مواد غذایی است که می­تواند موجب مسمومیت در مصرف‌­کنندگان شود. بنابراین شناسایی و اندازه­گیری مقدار هیستامین در مواد غذایی از اهمیت به‌سزایی برخوردار است. در این تحقیق، دو روش کروماتوگرافی مایع با عملکرد بالا (HPLC) به‌عنوان روش مرجع و الکتروفورز موئینه­ای با آشکار­ساز جذبی (CZE) برای اندازه­گیری مقدار هیستامین تولیدی در محیط کشت TSB با هم مقایسه شدند. برای این منظور محیط کشت با سوش استاندارد مولد هیستامین استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس TYH1 و دو سوش استافیلوکوکوس کاپیتیس و استافیلوکوکوس کارنوسوس دارای ژن هیستیدین دکربوکسیلاز تلقیح شد. زمان مهاجرت در روش CZE و زمان بازداری در روش HPLC برای هیستامین به‌ترتیب 4/5 و 0/12 دقیقه به‌دست آمد. منحنی استاندارد در محدوده µg/ml 200- 25/6 به‌صورت خطی با هر دو با معادله رگرسیون y=0.000004x (r2=0.999) به‎دست آمد. مقدار هیستامین تولید شده توسط سه سوش باکتری و اندازه­گیری شده با دو روش مذکور تفاوت آماری معنی­داری نداشت و ضریب همبستگی بین یافته­های به‌دست ‌آمده از دو روش 99/0 بود. با توجه به یافته­های مشابه دو روش، روش CZE به‌دلیل عدم نیاز به آماده‌سازی نمونه، سادگی، حساسیت و کم‌هزینه بودن، به‌عنوان روشی مناسب برای اندازه­گیری مقدار هیستامین در محیط­های کشت میکروبی پیشنهاد می­گردد.